bertvendrik.nl

OVER >>
Foto www.bertdeturck.nl

We moeten het over ADHD hebben

Berichten over ADHD, we worden er mee doodgegooid. Maar er is wel wat aan de hand, als maatschappij verliezen we het zicht op wat normaal is, wat niet en wat zorg nodig heeft. Die discussie vraagt zorgvuldige overdenking. Een recente publicatie van Laura Batstra helpt daarbij. (2024)

Naar artikel

Verwarring over de afbouw van antidepressiva

De afbouw van antidepressiva is decennia na haar introductie nog steeds een verwarrende kwestie. Onderzoek ernaar komt pas het laatste decennium op gang. Maar wat moet de herstelde gebruiker in de tussentijd? Verslag van een zoektocht. (2024)

Naar artikel

Wat is er met onze jeugd aan de hand?

Het gaat niet goed met onze jeugd, dat wordt steeds duidelijker. De aanmeldingencijfers gaan door het dak, een op de acht zoekt hulp. Maar waar komt het door, is het de druk van school en ouders, welke rol speelt corona, hangt het samen met de talrijke maatschappelijke crisissen? En is de GGZ een goed antwoord op al die problematiek? Een complex doch duidelijk verhaal. (2022)

Naar artikel

Specialisatie en samenwerking in de jeugdggz, verworvenheid of mythe

Specialisatie en samenwerking zijn niet meer weg te denken uit de jeugdggz. Zes hulpverleners voor een meisje met meerdere problemen is de dagelijkse praktijk. Is dat een verworvenheid of een valkuil op weg naar een effectieve en betrouwbare ggz? Wat zijn de voor- en de nadelen van deze trends, wat kunnen we er mee? (2022)

Naar artikel

De GGZ verdient een zorgvuldig debat

De kritiek op de ggz viert hoogtij, en dat heeft een grond, het systeem kraakt in haar voegen. Maar de berichtgeving is overmatig negatief, de werkelijkheid is daarentegen veelkleurig. Een triest hoogtepunt vormde een artikel op socialevraagstukken.nl van 11.11.21, een betoog van Ed van Hoorn, waarin hij de ggz vergelijkt met een fricandel, verslavend en slecht voor je gezondheid.(2021)

Naar artikel

De tuchtrechter tussen macht en gezag

Wie is er in de ggz niet bang voor de tuchtrechter? Volgens Martin Appelo voert hij een subtiel schrikbewind. Klopt dat en wat moet er veranderen? Het wordt tijd om de context van de klacht, het gegroeide wantrouwen en de teleurstelling meer te betrekken. Met twee belangwekkende reacties. (2021)

Naar artikel

Wat kun je verwachten van een psychologische behandeling?

Wat vertel ik als psycholoog aan mijn cliënten en aan het publiek over behandeling, hoe het werkt en wat je er van kan verwachten. Die vraag puzzelt mij sinds jaren, het moet een duidelijk, reëel, genuanceerd verhaal zijn, hoop geven waar dat kan en bescheiden zijn waar dat moet. Mail uw reacties op mijn verhaal naar bertvendrik@gmail.com (2021)

Naar artikel

Wat willen wij verwachten van psychotherapie?

Wij koesteren te hoge en niet reële verwachtingen van psychotherapie. Dat heeft nare gevolgen, zo ervaren hulpverleners én cliënten vaak dat ze falen. Wat is de reden van dit mechanisme van hoge verwachtingen en hoe gaan we er mee om? Een pleidooi voor bescheidenheid en realiteit.(2021)

Naar artikel

De pikorde in de ggz

‘Wie is er de baas in de ggz?’ Deze intrigerende vraag is titel van een artikelenserie in “GGZTotaal”. Mijn bijdrage daaraan gaat in op het verschil tussen macht en gezag op de werkvloer en hoopt te prikkelen tot evaluatie van zichzelf en elkaar. (2020)

Naar artikel

De actualiteit van Irvin D. Yalom

‘Nietzsches Tranen’, ‘De Schopenhauerkuur’, ‘In Therapie’, ‘Eendagsvlinders’. Boeken van Irvin D. Yalom, Amerikaans psychiater, ronduit mooi werk. ‘De Therapeut’, alleen de inleiding al is een prachtig stuk. Wat maakt hem zo goed en wat heeft Yalom ons in deze existentiële tijd te vertellen?(2020)

Naar artikel

GGZ en Klimaatcrisis

Op 28 november jl. vond een symposium plaats over ‘Verduurzamen vanuit een sociaal veranderkundig perspectief’, georganiseerd door de Alumni Kring Andragologie van de UVA. Het was een inspirerend symposium.(2019)

Naar artikel

‘Sterft gij oude vormen en gedachten’. Naar een andere GGZ

Het gaat niet goed met de GGZ, dat moge bekend zijn. Het aanbod schiet tekort, is verwarrend en duur. Cliënten en professionals haken regelmatig gedemoraliseerd af. Maar er is hoop. Er zijn vrij radicale initiatieven zichtbaar. Op basis van een nieuwe definitie van gezondheid en context-based methodieken worden de contouren zichtbaar van een alternatieve GGZ-praktijk in de wijk.(2018)

Naar artikel

Religieuze troost voor atheïsten, een bespreking van ‘Voorbij Mythe en Ritueel’

Martin van Kalmthout heeft over de vraag of religie als onderwerp thuishoort in psychotherapie een mooi artikel geschreven, ‘Voorbij mythe en ritueel’. Zowel zijn psychotherapieconcept, geïnspireerd op Rogers’ ‘a way of being’ als zijn religieconcept zijn open, niet dwingend, radicaal én voor mij herkenbaar. Zijn visie biedt enige religieuze troost voor atheïsten. (2018)

Naar artikel

Leven en dood tussen ervaring en idee

Na ettelijke artikelen over de GGZ, nu een geluid over een aanverwant gebied, ons existentieel ervaren van leven en dood. Ik hoop dat het inspireert. Twee gedichten met een kleine toelichting. (2018)

Naar artikel

De oplopende zorgvraag in de GGZ vraagt om een inhoudelijk antwoord

In de ggz loopt sinds een aantal jaar de zorgvraag sterk op. De reactie van de overheid met de poh-ggz voorop is te typeren als ‘minder hulp voor meer cliënten’. Het is een pragmatisch antwoord. Er is een aantal inhoudelijk beter onderbouwde alternatieven waar meer van verwacht mag worden. Populatieverantwoordelijkheid is er een van. (2017)

Naar artikel

Op zoek naar een duurzame identiteit. Persoonsgerichte therapie in de 21ste eeuw.

Martin van Kalmthout beschrijft in bijgaand artikel, overgenomen uit het tijdschrift ‘Persoonsgerichte experiëntiële Psychotherapie’, de uitgangspunten van de persoonsgerichte traditie in de psychotherapie. Een pleidooi voor de eenvoud en puurheid van contact in de spreekkamer.
Maar wat te doen met alle richtlijnen? In het commentaar van Bert Vendrik een oproep aan therapeuten tot een experiment. (2016)

Naar artikel

Het ‘onzichtbare zichtbaar’, het perspectief van de GGZ.

De kwaliteit van de gezondheidszorg wordt de laatste jaren steeds scherper beoordeeld. Het draait om vragen naar de efficiëntie en de effectiviteit van de zorg. Over die effectiviteit worden in de geestelijke gezondheidszorg dagelijks allerhande uitspraken gedaan met een air van objektiviteit. Zoals Trudy Dehue zo mooi zegt, alsof ze ‘de spreekbuis zijn van de natuur’. Gerard Donkers stelt dat het empirisch analytisch toetsen van de effecten van sociale interventies onmogelijk én onwenselijk is. Hij biedt een alternatief.(2016)

Naar artikel

Beste collega-psychologen, hoe goed helpen wij onze cliënten?

Het is onze ‘ongemakkelijke waarheid’ in de GGZ. Bij elke cliënt die mij vraagt of de psychologische behandeling hem of haar gaat helpen, schuif ik op mijn stoel en put mij uit in vaagheden. Ik ben er voor opgeleid, maar het staat niet vast of mijn hulp déze cliënt gaat helpen. Over unieke cliënten wiens weg zich maar deels laat voorspellen. (2016)

Naar artikel

Hoe het marktdenken in de GGZ onder de professionele huid kruipt

De zorgaanbieders in de GGZ-markt gedragen zich regelmatig als een stel jonge vissen, die niet door hebben dat ze in het water zwemmen. Ze werken sinds 7 jaar onder het regime van de marktordening. Ik zie hen steeds vaker duiken en ‘verwateren’, als onbewuste, aktieve participant. De GGZ, mezelf incluis, zou beter floreren onder een rustiger financieringsvorm. (2016)

Naar artikel

De schoonheid van afwijken en mens zijn. De visie van een Nijmeegs filmmaker, Oliver Sacks en Irvin Yalom.

Barry van der Rijt, Nijmeegse experimenteel filmmaker, publiceert in het najaar van 2015 een boek met foto’s van ‘Exquisite errors’. Hij wil met zijn kunstwerk een lans breken voor de schoonheid van de afwijking. Bij hem is in 2003 ADHD gediagnosticeerd. Hij ervaart dat het label ADHD zijn ‘afwijking’ wegzet als negatief.

Een protest tegen de groeiende labeling van mensen met afwijkend gedrag en psychische problemen in de maatschappij en GGZ.
De pas overleden neuroloog Oliver Sacks en zijn leeftijdgenoot, de psychiater Irvin Yalom bepleiten een radicaal andere, holistische benadering. (2015)

Naar artikel

De Constructie van Trudy Dehue

Wat is de waarde van de ideeën van Trudy Dehue voor de praktijk? Wat biedt zij aan mensen met psychisch leed en aan werkers in de GGZ?
En wat biedt Dehue niet, waar laat ze mogelijk steken vallen?
Een verhaal over normering, dysfunktioneren en psychisch leed.(2015)

Naar artikel

De Beeldenstorm van Trudy Dehue

Wat is er aan de hand dat er zo veel geld naar de ggz gaat, naar de bestrijding van bijvoorbeeld depressie en adhd. Hebben wij een ziekmakende samenleving? Kunnen wij nog met lijden omgaan? Praat de farmaceutische industrie hand in hand met de wetenschap ons klachten aan?
Trudy Dehue kiest een andere invalshoek.
Drie artikelen van haar hand en een toelichting met een kritische noot. Welke plaats ruimt zij in voor psychisch lijden en goede zorg? (2015)

Naar artikel

'Een vreemde eend in de bijt' en 'Het verlangen naar de oppervlakte'. Over psychotherapie in de 21ste eeuw.

Heeft de Psychotherapie haar langste tijd gehad? Martin van Kalmthout denkt van wel, hij ziet de psychotherapie als exponent van een cultuur van de zachte kracht, van het innerlijk. Zij past niet in onze hedendaagse materialistische, harde cultuur.
Anna Enquist onderstreept vanuit een wat andere invalshoek zijn betoog met haar Essay ‘Het verlangen naar de oppervlakte’. (2014)

Naar artikel

Hype's en Pillen

Worden kinderen steeds drukker of kunnen we steeds slechter met afwijking omgaan? Pillen zoals Ritalin zijn soms noodzaak, maar hoe vaak? Eisen we te veel van kinderen? Hoe moet het dan? Acceptatie van druk gedrag, omgevingsinvloeden opsporen? Een artikel en een interview. (2013)

Naar artikel

Is de psycholoog gedoemd te individualiseren?

In de geestelijke gezondheidszorg heeft de Cognitieve gedragstherapie na een scholenstrijd van zo’n 100 jaar het pleit in haar voordeel beslist. De winst van een duidelijk en concreet model, die wel gepaard gaat met een stroom protocollen en weinig aandacht voor de rol van de omgeving. Gerard Donkers, sociale interventiewetenschapper, biedt een alternatief. (2013)

Naar artikel